Street Art Tour 2016 elektriciteitshuisje Regentesselaan december 25, 2016
Posted by jandewandelaar in Uncategorized.Tags: elektriciteitshuisje, Haagse lanen, Regentesselaan, Street Art Tour, The Hague Street Art
add a comment
Nieuwe Street Art Stroomhuisjes in Segbroek
Den HaagFM 25.12.2016 Aan de Regentesselaan en aan de Newtonstraat zijn twee transformatorhuisjes voorzien van Street Art. Het is onderdeel van de The Hague Street Art Tour, waarbij ongeveer veertig elektriciteitshuisjes in Segbroek van kunst zijn voorzien.
De tour is een samenwerkingsproject van stadsdeel Segbroek, het Gemeentemuseum en The Hague Street Art. “Het is bedoeld om de wijk wat meer te belichten, maar het heeft ook een preventieve werking. De huisjes zijn gewilde objecten om te bekladden en te beplakken, maar in de graffitiscene is dat ‘not done’ als er een mooie ‘piece’ op gemaakt is”, zegt projectleider Ringo Mollinger (midden op grote foto).
Het kunstwerk van Sophia den Breems (links) aan de Regentesselaan werd onthuld door stadsdeeldirecteur Annet de Graaf (rechts). Op het huisje zijn wetenschappers, zoals Newton, Einstein en Descartes, afgebeeld. In de wijk zijn er straten naar hen vernoemd. …lees meer
Nieuwe versierde huisjes laten Haagse lanen stralen
AD 23.12.2016 Kunstenares Sophia den Breems poseert voor het elektriciteitshuisje aan de Regentesselaan, dat zij heeft beschilderd in het kader van het project ‘The Hague Street Art’.
Afgelopen woensdag werd deze nieuwe aanwinst onthuld aan de Newtonstraat, samen met een creatie van haar collega Sjors Kouthoofd. De met graffitykunst versierde huisjes maken deel uit van de ‘Street Art Tour’ die zich over de stad verspreidt.
De Haagse NachWach december 25, 2016
Posted by jandewandelaar in Uncategorized.Tags: Art Factory, Art Factory and Rock Gallery, Haagse NachWach, Koningin Emmakade 148, kunst, Marcello
add a comment
| VIDEO |
De Kraaien vereeuwigd in verf in Haagse NachWach
AD 24.12.2016 Rapband De Kraaien is door Marcello en Els op hun eigen versie van de Nachtwacht vereeuwigd . Het schilderij heet heel toepasselijk NachWach.
Bij binnenkomst van Marcello’s Art Factory and Rock Gallery aan de Koningin Emmakade valt het gelijk op. Dit is niet zomaar een kunstgalerie, dit is een rockgalerie. Grote doeken van muzieklegendes als David Bowie, Jimi Hendrix en Freddy Mercury hangen aan de muren.
Aan de werktafel zijn Marcello en Els bezig met het vastschroeven van de lijsten van de kleinere prints van de NachWach. ,,Voor verkoop aan bijvoorbeeld fans van De Kraaien”, legt Marcello uit.
Marcello bij de Nachwach. ,,Hoog tijd om naast oude rockhelden ook de jongere garde te schilderen.” © Anjali Ramnandanlall
De jongens van Di-rect zien er goed uit. Bij deze wil ik een oproep aan ze doen om hen te schilderen, aldus Marcello.
Rollator
Het idee voor het schilderij ontstond bij het Park Road Café. ,,Bij de opening dacht ik: ‘Het lijkt hier wel rock ’n rollator’. De gemiddelde bezoeker was van AOW-leeftijd.”
Het stel vond dat het hoog tijd werd om naast oude rockhelden ook de jongere garde te schilderen. ,,We vroegen De Kraaien, de meest kleurrijke band van Europa, of ze het leuk vonden. Ze waren direct enthousiast.” Tussen neus en lippen: ,,Eerlijk gezegd kwamen zij wel met het idee van de Nachtwacht.”
Marcello en Els hopen dat de NachWach de aftrap is van een serie schilderijen van jonge Haagse rockartiesten en bands. De naam voor de reeks is al bedacht: ,,Van Rock ’n Rollator naar HedenHaags.” Er is al een idee wie de opvolger van De Kraaien is. ,,De jongens van Di-rect zien er goed uit. Bij deze wil ik een oproep aan ze doen om hen te schilderen.”
De onthulling van de NachWach is op kerstavond in het Paard van Troje bij een optreden van De Kraaien. Daar blijft het doek tot de zomer van 2017 hangen. Het schilderij is wel te koop. Wie niet zoveel muurruimte heeft kan een kleinere print van 50 bij 60 centimeter op de kop tikken.
‘Meisje van 5,2 miljoen’ nieuwe aanwinst Rijksmuseum Amsterdam december 21, 2016
Posted by jandewandelaar in Uncategorized.Tags: amsterdam, Genève, Hollands Meisje, Jean-Etienne Liotard, Rijksmuseum, rijksmuseum amsterdam
add a comment
Hollands meisje van de 18de eeuw – Jean-Etienne Liotard (1702-1789)
Rijksmuseum koopt Hollands Meisje voor 5,2 miljoen
Trouw 21.12.2016 Het Rijksmuseum heeft 5,2 miljoen euro betaald voor het schilderij Hollands meisje aan het ontbijt, dat meer dan 240 jaar in bezit was van een Britse adellijke familie. Dat schrijft de Volkskrant. Het is het eerste schilderij dat de nieuwe directeur Taco Dibbits aangekocht heeft.
Hollands Meisje
© anp.
De Britse overheid heeft een exportvergunning afgegeven voor het schilderij Hollands meisje aan het ontbijt, wat betekent dat het schilderij naar Nederland kan worden vervoerd.
Schilder van het doek is Jean-Etienne Liotard (1702-1789) uit Genève. Hij schilderde dit tafereel in 1755 toen hij in Nederland verbleef. Volgens directeur Dibbits is dit schilderij ‘het melkmeisje van de 18de eeuw’. Hij beschouwt het als het nieuwe visitekaartje van het Rijksmuseum.
Erg groot is het schilderij niet. Slechts 47 bij 34 centimeter. Maar het meisje is natuurgetrouw en nauwgezet door Liotard op het doek gezet. Het schilderij roept op tot een simpel en harmonieus leven en is daarmee een esthetisch en ethisch manifest van de 18de eeuwse kunstschilder.
Rondreizen
Liotard staat bekend als de rondreizende pastelschilder. Het meisje is als olieverfschilderij een belangrijke toevoeging aan de pastels van Liotard die zich sinds 1885 in de collectie van het Rijksmuseum bevinden.
Het heeft twee jaar geduurd voordat het Rijksmuseum het schilderij kon kopen van de Stansted Park Foundation, die liever wilde dat het schilderij in Groot-Brittannië bleef.
Vergunning
De Britse overheid heeft een exportvergunning afgegeven voor het schilderij Hollands meisje aan het ontbijt, wat betekent dat het schilderij naar Nederland kan worden vervoerd.
Het nieuwe visitekaartje van het Rijksmuseum wordt vanaf half januari getoond.
Meer over; Rijksmuseum Musea & galeries Noord-Holland Amsterdam
‘Meisje van 5,2 miljoen’ mag naar Nederland
Telegraaf 21.12.2016 De Britse overheid heeft een exportvergunning afgegeven voor het schilderij Hollands meisje aan het ontbijt, wat betekent dat het schilderij naar Nederland kan worden vervoerd. Het Rijksmuseum kocht het 18de-eeuwse schilderij van Jean-Etienne Liotard voor bijna 5,2 miljoen euro van een Britse adellijke familie die het meer dan 240 jaar bezat.
Het is de eerste aankoop van directeur Taco Dibbits. Liotard (Genève, 1702-1789) schilderde het tafereel rond 1756 toen hij in Nederland verbleef.
Hollands meisje aan het ontbijt is volgens het Rijksmuseum een intieme ode aan de schilderkunst van de Gouden Eeuw. Liotard staat bekend als de rondreizende pastelschilder. Het meisje is als olieverfschilderij een belangrijke toevoeging aan de pastels van Liotard die zich sinds 1885 in de collectie van het Rijksmuseum bevinden.
Het nieuwe visitekaartje van het Rijks wordt vanaf half januari getoond.
Rijksmuseum koopt Hollands Meisje voor 5,2 miljoen
AD 21.12.2016 Het Rijksmuseum heeft 5,2 miljoen euro betaald voor het schilderij Hollands meisje aan het ontbijt, dat meer dan 240 jaar in bezit was van een Britse adellijke familie. Dat schrijft de Volkskrant. Het is het eerste schilderij dat de nieuwe directeur Taco Dibbits aangekocht heeft.
De Britse overheid heeft een exportvergunning afgegeven voor het schilderij Hollands meisje aan het ontbijt, wat betekent dat het schilderij naar Nederland kan worden vervoerd. © ANP Handouts
Schilder van het doek is Jean-Etienne Liotard (1702-1789) uit Genève. Hij schilderde dit tafereel in 1755 toen hij in Nederland verbleef. Volgens directeur Dibbits is dit schilderij ‘het melkmeisje van de 18de eeuw’. Hij beschouwt het als het nieuwe visitekaartje van het Rijksmuseum.
Erg groot is het schilderij niet. Slechts 47 bij 34 centimeter. Maar het meisje is natuurgetrouw en nauwgezet door Liotard op het doek gezet. Het schilderij roept op tot een simpel en harmonieus leven en is daarmee een esthetisch en ethisch manifest van de 18de eeuwse kunstschilder.
Rondreizen
Liotard staat bekend als de rondreizende pastelschilder. Het meisje is als olieverfschilderij een belangrijke toevoeging aan de pastels van Liotard die zich sinds 1885 in de collectie van het Rijksmuseum bevinden.
Het heeft twee jaar geduurd voordat het Rijksmuseum het schilderij kon kopen van de Stansted Park Foundation, die liever wilde dat het schilderij in Groot-Brittannië bleef.
Vergunning
De Britse overheid heeft een exportvergunning afgegeven voor het schilderij Hollands meisje aan het ontbijt, wat betekent dat het schilderij naar Nederland kan worden vervoerd.
Het nieuwe visitekaartje van het Rijksmuseum wordt vanaf half januari getoond.
Nieuw werk van Vincent van Gogh ontdekt december 17, 2016
Posted by jandewandelaar in Uncategorized.Tags: Gogh Museum, Vincent van Gogh
add a comment
65 nieuwe tekeningen van Van Gogh ontdekt. Toch?
Trouw 15.11.2016 Zonnebloemen, amandeltakken, cipressen, steeneiken, hooimijten. De 65 tekeningen die onlangs in de Provence boven water zijn gekomen, tonen allemaal bekende motieven van Vincent van Gogh. Als je wantrouwend bent, kun je denken: te bekende motieven. En dat is precies wat het Van Gogh Museum ook vindt.
Vernietigend
Het Van Gogh Museum oordeelde vandaag keihard over de vondst van de tekeningen, die zeker niet van Van Gogh zijn.
Want wantrouwen is de logische reactie wanneer er plotseling een werk van een beroemde overleden kunstenaar opduikt. Laat staan als het om maar liefst 65 tekeningen gaat. Het Van Gogh Museum, die de grootste collectie Van Goghs ter wereld heeft, bezit er vijfhonderd.
Maar de Canadese kunsthistoricus Bogomila Welsh-Ovcharov van de Universiteit van Toronto, die de tekeningen vanmiddag in de openbaarheid bracht, gelooft in de echtheid. “Zulke uitgewerkte tekeningen – met die vibrerende lijnen en het bekende obsessieve van Van Gogh – kunnen niet nagemaakt worden. Wie zou dat kunnen?”
Welsh wordt geloofd door gerenommeerde kunstuitgeverijen in verschillende landen, waaronder uitgeverij TerraLannoo in Nederland. Zij brachten tegelijkertijd het boek ‘Vincent van Gogh, het verloren schetsboek uit Arles’ uit, waarin afbeeldingen van de 65 tekeningen staan en wordt uitgelegd hoe de werken in de openbaarheid kwamen.
Notitieboekje
Ik dacht meteen: Ja, dit is echt. Daarna: Wacht even, klopt dit wel?, aldus Bogomila Welsh-Ovcharov.
Het verhaal van de vondst hangt, zoals altijd in zo’n situatie, van toevalligheden aan elkaar. De kunsthistorica viert al twintig jaar vakantie in de Provence. Een Franse vriend bracht haar in contact met een kunstkenner uit Aix-en-Provence die bij een oude dame tekeningen had gezien, waarover hij advies wilde.
Welsh: “De eerste tekening die ik zag, was van een cipres. Toen ik die zag, dacht ik meteen: ‘Ja, dit is echt. Dit is geweldig.’ Maar tegelijkertijd dacht ik: ‘Wacht even. Klopt dit wel?’ Achterdocht is een logische reactie bij zo’n vondst.”
Na drie jaar onderzoek – met hulp van onder meer Van-Goghkenner Ronald Pickvance (Universiteit van Glasgow) en Bernadette Murphy, die kort geleden ontdekte dat Van Gogh bewust zijn hele oor had afgesneden – weet ze het zeker: ze zijn van Van Gogh. “We hebben papier, watermerk en inkt onderzocht, allerlei archiefwerk gedaan en gekeken naar de stilistische elementen. Maar de doorslag gaf de herkomstgeschiedenis”, vertelt ze. “De sleutel daarvoor ligt in een klein notitieboekje dat tegelijk met het schetsboek naar boven is gekomen.”
© afp.
De tekeningen van Van Gogh werden vandaag in Parijs gepresenteerd.
Dat notitieboekje is afkomstig uit de administratie van Café de la Gare te Arles, waar Van Gogh in 1888 een half jaar lang een kamer huurde. De eigenaren, Joseph en Marie Ginoux, waren bevriend met Van Gogh. Een werknemer van het café hield gedurende 1890 minutieus bij wat er in het café gebeurde. Op 20 mei 1890 staat te lezen dat dokter Felix Rey namens Van Gogh een groot tekeningenboek afleverde voor het echtpaar. Rey had Van Gogh opgezocht in de inrichting in Saint-Rémy-de-Provence.
Daar was hij ondergebracht toen hij in een crisis zijn oor had afgesneden en niet meer te handhaven was in Arles. Het schetsboek van 40×26 cm is eigenlijk een kasboek van het café. Het stevige papier was zeer geschikt om op te tekenen. Waarschijnlijk had Van Gogh het gekregen van Marie of Joseph en stuurde hij het gevuld met tekeningen terug.
Hoe kwam het dan nu weer boven water? Kennelijk is er nooit naar het schetsboek omgekeken omdat het eruitzag als een kasboek. Het werd bewaard bij de andere zakelijke papieren van het café. “In de Provence wordt niets weggegooid’, weet Welsh. Na de Tweede Wereldoorlog vond de schoonzus van de toenmalige café-eigenaar het boek toevallig in de opslag tussen wat spullen. Ze bewaarde het en gaf het cadeau aan haar dochter toen die twintig was. De dochter heeft het altijd bewaard en zich pas onlangs afgevraagd van wie het werk was.
Op zondag, enkele dagen voor de persconferentie over het boek, mogen enkele journalisten afbeeldingen van de 65 tekeningen bekijken. Ze roepen onmiddellijk schilderijen van Van Gogh in herinnering. Drie amandeltaktekeningen verwijzen naar ‘Amandelbloesem’ (1890), we zien de brug van Langlois (1888), de boten bij Saintes-Maries-de-la-Mer (1888), de dichte ondergrond van ‘Kreupelhout’ (1889).
‘Droedelboek’
De meeste tekeningen zijn enorm uitgewerkt. Onder de inkt is soms potlood te bespeuren. We zien de bekende krullerige takken van de cipressen, de grillige lijnen in een veld zonnebloemen en eindeloos veel streepjes en stipjes waarmee de voorstelling is opgebouwd. Opvallend vaak is ook de lucht daarmee gevuld. Bij de vijfhonderd tekeningen in het Van Gogh Museum komt dat maar zelden voor. Er zijn ook enkele portretten. Volgens Welsh is op één de schilder Paul Gauguin afgebeeld, die een tijdje bij Vincent logeerde.
Volgens Welsh moeten we het schetsboek zien als een veredeld ‘droedelboek’. “Alles leeft. Zoals alleen Van Gogh dat kon uitbeelden. De stilistische overeenkomst met zijn andere werk is heel groot. Sterker, dat beweeglijke, vibrerende kan niemand nadoen. Natuurlijk was ongeloof ook mijn eerste reactie. Maar hoe vaker ik de tekeningen bekeek, hoe meer ik overtuigd raakte: dit kan niemand faken.
“De tekeningen leren ons ook iets nieuws over Van Gogh, namelijk dat Van Gogh wel voorbereidende schetsen voor schilderijen maakte, terwijl we altijd dachten van niet.” Minstens twee dingen roepen twijfel aan de echtheid op. Nooit heeft Van Gogh in zijn brieven over dit grote schetsboek gesproken. Niemand wist van het bestaan.
Van Gogh Museum
Dit werk moet niet terug in het donker vanwege enkele dwarsliggers, aldus Bogomila Welsh-Ovcharov.
Problematischer is de houding van het Van Gogh Museum. Nadat Welsh kennis had gemaakt met de tekeningen, is zij eerst bij het Van Gogh Museum langs gegaan. Dat is immers wereldwijd het belangrijkste kennisinstituut voor Van Gogh. Jaarlijks krijgen ze daar tweehonderd mogelijke Van Goghs ter beoordeling voorgelegd. Welsh legde tien van de tekeningen voor aan Teio Meedendorp (onderzoeker) en Marije Vellekoop (hoofd Kunst). Welsh: “Ze hebben het bekeken en na een dag concludeerden ze dat ze niet geïnteresseerd waren. Waarom? Geen idee. Dat wilden ze niet vertellen. Ik was erg teleurgesteld, verbaasd en geschokt. Later heb ik gehoord dat het museum al eerder foto’s van de tekeningen had gezien en op grond daarvan had besloten geen interesse te hebben. Zoiets besluit je toch niet op basis van foto’s!”
Welsh is niet overtuigd door het Van Gogh Museum. “Ze zijn uiterst terughoudend. Het duurt wel vaker lang voor ze zich laten overtuigen. In 1991hadden ze geconcludeerd dat het schilderij ‘Zonsondergang bij Montmajour’ geen echte Van Gogh was. Maar in 2013 was het dat opeens wel.” De eigenares van de tekeningen is compleet overdonderd, vertelt Welsh. “De tekeningen zijn inmiddels in een safe opgeborgen. Het is nog niet bekend wat ze er mee wil doen. Het zou mooi zijn als ze een keer tentoongesteld gaan worden. Dit werk behoort de wereld toe. Het moet niet terug in het donker vanwege enkele dwarsliggers.”
Verwant nieuws;
- Dit is de reden waarom Van Gogh zijn oor afsneed (zegt een historicus)– 31/10/16
- ‘Ongelooflijk dat ik de Van Goghs straks weer aan muur kan hangen’– 30/09/16
- Weet u waar het bed van Van Gogh is?– 30/10/16
- Nieuw schetsboek Van Gogh ontdekt– 16/06/16
- Museum oordeelt vernietigend over ‘nieuwe tekeningen’ Van Gogh– 15/11/16
Meer over; Tekenkunst Kunst Van Gogh Museum Beeldende kunst Vincent van Gogh Musea & galeries
Ongewenste Kunst in de openbare ruimte december 17, 2016
Posted by jandewandelaar in Uncategorized.Tags: kunst, openbare ruimte
1 comment so far
Nee bedankt, zegt de burger tegen kunst
Kunst in de openbare ruimte legt het steeds vaker af tegen mondige burgers.
Trouw 16.12.2016 Een ‘misbaksel’ in het park. De inwoners van Oudewater vinden de sculptuur van kunstenaar Gabriël Lester maar niks. De invloed van burgers op kunst in de openbare ruimte neemt toe. ‘Dus nu plempen ze dat gedrocht maar hier neer.’
Het lastige aan het creëren van beeldende kunst voor op straat is dat je nooit weet wie je publiek is.
De bange droom van Willie Wortel’ noemt Jaap de Wit (68) het kunstwerk waar hij sinds kort vanuit zijn huis in Oudewater op uitkijkt. Hij windt zich dusdanig op over de goud-witte periscoopsculptuur van kunstenaar Gabriël Lester, dat zijn jongste dochter het object als Sinterklaassurprise voor hem namaakte.
Hangend boven het knutselwerk kijkt de varkensvleeshandelaar uit het raam, naar het origineel in de verte. “Zes weken geleden zag ik ineens een vreemde schittering aan de horizon. Wat bleek? De gemeente had zo veel moeite om een plekje te vinden voor dit gedrocht van een staketsel, dat ze het hier maar hebben neergeplempt, midden in deze prachtige, ruige polder.”
De Wit is niet de enige die zich roert. De gemoederen over het kunstwerk, door Oudewatenaren inmiddels ‘de sigarettenboom’ genoemd, liepen hoog op in het stadje onder Woerden, waardoor de gemeente zich begin vorige maand genoodzaakt zag om uitleg over de gang van zaken te geven op haar website.
Het gesteggel is al langer gaande. Voordat de sculptuur naar park Ruyghe Wey verhuisde, stond het op het plein van het Cultuurhuis, waarin onder meer twee basisscholen en een bibliotheek schuilgaan. Speciaal voor de bouw van dit centrum werd het werk in 2012 ontworpen, als kunstzinnig speelobject voor kinderen.
“Het is een bosje periscopen”, legt kunstenaar Lester uit. “In de Renaissance werden de eerste lenzen – waaronder die voor periscopen – ontwikkeld. Daarmee konden mensen verder zien, dieper en anders. Mijn werk staat daar symbool voor. Op school en in de bieb leer je immers om vanuit allerlei perspectieven naar de wereld te kijken.”
http://www.at5.nl/video/iframe?m=45506
Video: Reportage van AT5 uit 2011.
Tijdens de Amsterdamse manifestatie ‘Kunst aan de Schinkel’ in 2011, veroorzaakte het beeld ‘Blijf!’ van Hester Oerlemans veel hilariteit en verwarring. De levensechte, aaibare nep-golden retriever stond met een strak gespannen lijn vast op een brug. Elke keer wanneer die open ging voor passerende schepen, bleef de hond braaf staan. Dit leidde tot zodanig veel meldingen bij de dierenambulance en de dierenbescherming, dat de politie besloot om Blijf! te verwijderen van de brug.
Op de hei
Hoewel er commentaar kwam, bleef het kunststuk vier jaar op het plein staan. “Maar dit jaar vroeg de gemeente mijn toestemming voor herplaatsing. De gebruikerseisen van het plein waren veranderd, zeiden ze, er moest ruimte komen voor andere speeltoestellen. Een aantal alternatieve plekken bleek niet geschikt en nu staat het op de hei. Ook prima.”
Wat de kunstenaar betreft, althans. Omdat definitief verwijderen van de omstreden constructie vanwege contractueel vastgelegde afspraken – het werk moet minstens tien jaar worden getoond – onmogelijk bleek, hebben twee raadsleden van coalitiepartij De Onafhankelijken klimop rondom de reusachtige periscopen geplant, in de hoop dat ze overwoekerd raken.
Jammer, vindt Lester. “Het is nooit leuk als mensen je werk niet mooi vinden. Aan de andere kant ben ik wel iets wijzer geworden. Want het lastige aan het creëren van beeldende kunst voor op straat is dat je nooit weet wie je publiek is. Je maakt het voor iedereen. Ach, wie weet raken de stadsbewoners gewend aan het bosje en vinden ze het over een tijdje wel leuk.”
De consternatie in Oudewater verbaast lector Kunst en Publieke Ruimte Jeroen Boomgaard van de Rietveld Academie in Amsterdam niet. “Kunst in de openbare ruimte levert altijd reacties op. Het op gang brengen van een gesprek in de samenleving is ook haar functie.”
Bovendien is de macht van de burger toegenomen. “De laatste tien, vijftien jaar worden inwoners van een stad of dorp steeds vaker bij de besluitvorming over dergelijke kunstwerken betrokken.” Willen de scholen dat de periscopen verdwijnen van het plein? Dan worden ze verplaatst.
© ANP. In 2001 kocht de gemeenteraad van Rotterdam ‘Santa Claus’ aan. Het beeld van de Amerikaanse kunstenaar Paul McCarthy stuitte direct op verzet. Want hoewel het een kerstman met een kerstboom in zijn hand moet voorstellen, hadden vele inwoners het beeld omgedoopt tot ‘Kabouter Buttplug’. Het staat sinds 2008 op het Eendrachtsplein.
© Werry Crone. Het omstreden kunstwerk van Gabriël Lester in Oudewater. Buurtbewoner Jaap de Wit vindt het getuigen van wansmaak
Bange gemeenten
Plannen voor kunst verdwijnen vaker in de prullenmand door toedoen van de burger
Gemeenten zijn bang voor hun burgers, stelt Boomgaard. “Die zijn ook steeds mondiger geworden. Hoewel de manier waarop een kunstwerk in de publieke ruimte tot stand komt per gemeente verschilt, zie ik wel dat ze steeds meer rekening houden met het publiek.”
Kunstobjecten in de openbare ruimte worden tegenwoordig niet zozeer weggehaald – net als in Oudewater staat meestal zwart op wit dat het werk minimaal zoveel jaar te zien moet zijn -, maar wel vaker verplaatst naar een andere plek binnen de gemeente.
Zorgwekkender vindt de lector dat de plannen voor kunst vaker in de prullenbak verdwijnen als gevolg van inspraak van de burgers. Als voorbeeld noemt hij ‘Westland Wells’. Dat drietal video-installaties van kunstenares Femke Schaap wordt ondanks acht jaar voorbereiding niet geplaatst, besloot de gemeente Amsterdam in april, terwijl meer dan honderd bezwaarschriften eerder stuk voor stuk zijn afgewezen.
Dat geplande kunstwerken met enige regelmaat worden afgeblazen door toedoen van boze buurtbewoners, beaamt Siebe Thissen van het Centrum Beeldende Kunst Rotterdam. “Op alle maatschappelijke fronten is de participatie van burgers toegenomen en dus ook binnen de kunst. Toen de Rotterdamse gemeenteraad de omstreden ‘Kabouter Buttplug’ in 2001 aankocht, hebben ze de inwoners daar echt niet bij betrokken. Nu is dat anders.”
Hij refereert onder meer aan ‘Kissing Earth’ van de Deens-IJslandse kunstenaar Olafur Eliasson. Dat kunstwerk, bestaande uit twee wereldbollen die elkaar raken op de plek van Rotterdam, moest in dit najaar op het Rotterdamse Stationsplein worden geplaatst.
Maar direct nadat een commissie het kunstwerk in 2014 uit vijf verschillende ontwerpen koos, raakte het beeld in opspraak. Er kwam een Facebookpagina ‘Pleurt op met je ballen’, die ruim tienduizend keer werd geliket.
© Flickr/FaceMePLS. Een paard dat dood op de grond ligt; uit zijn opengereten buik komt een motor tevoorschijn. De inwoners van Oudewater gruwelden in 2012 van een kunstwerk dat de strijd tegen de Spanjaarden moest uitbeelden.
Te groot, te lelijk
Kunst in de openbare ruimte bevordert de publieke opinie
Rotterdammers vonden het object, dat al gauw werd omgedoopt tot ‘de ballen van Rotterdam’ te groot en te lelijk. Eind juni zag het college af van plaatsing van de enorme stalen globes.
Zonde, vindt Thissen de ontwikkeling dat plannen kunst steeds moeilijker tot uitvoering komen. “Met name omdat kunst in de openbare ruimte het al lastig heeft.”
Hij legt uit dat het straatbeeld sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw wordt verfraaid met kunst. “In de zestiger jaren kwam er een officiële percentageregeling: bij nieuwe rijksgebouwen, zoals een gerechtshof, moest een deeltje van de bouwsom worden besteed aan openbare kunst. Maar de laatste jaren is die percentageregeling langzamerhand losgelaten door gemeenten. Rotterdam is er bijvoorbeeld in 2005 mee gestopt.”
Bij begrotingsproblemen is kunst een gemakkelijke besparing, noemt Thissen als verklaring. Daarnaast zijn veel gemeentelijke diensten als ziekenhuizen, scholen en sporthallen geprivatiseerd. “Dat waren de voornaamste partijen die kunstwerken voor de publieke ruimte aankochten. Ook is de bouwsector veranderd – de overheid bouwt minder zelf, en laat de markt het werk opknappen – en is het steeds moeilijker om kunst te financieren.”
En daardoor komen er in bepaalde gemeenten geen of nauwelijks nieuwe beelden bij. Is dat erg? Jazeker, zegt Thissen. “Kunst in de openbare ruimte bevordert de publieke opinie. Aan de hand van zulke objecten ventileren mensen hun mening over de stad. Ook belangrijk is dat het gratis voor iedereen beschikbaar is, ook voor mensen die normaliter geen toegang hebben tot kunst.”‘
© ANP. In 2014 kreeg het beeld ‘Bikinibar’ langs het spoor in Lisse een andere plek. Meerdere NS-machinisten namen aanstoot aan de creatie van Joep van Lieshout. Het beeld deed hen denken aan aanrijdingen met personen. Volgens de kunstenaar heeft het object geamputeerde ledematen, omdat er alleen budget was voor een romp.
‘De verwoeste stad’
Tot slot kleven de verhalen van de stad aan de objecten die het straatbeeld her en der sieren. “Kunst in de openbare ruimte is een bloemlezing van de omgeving.” Zo herinnert het beeld ‘De verwoeste stad’ Rotterdammers aan het bombardement van hun stad in mei 1940. “En het verklaart de architectuur van onze stad.”
Starend uit zijn raam in Oudewater haalt meneer De Wit zijn schouders op. “Het kan kunst zijn, maar dat misbaksel memoreert de inwoners hier vooral aan de wansmaak van onze bewindslieden. Ons stadje heeft zo veel moois te bieden, ook qua kunst, en dan vervuilen ze de horizon met zoiets.”
Ergert u zich aan een kunstwerk in uw dorp of stad? Of is er iets waar u heel blij mee bent? Mail een foto met titel, locatie en korte toelichting naar kunst@trouw.nl. Een selectie verschijnt op http://www.trouw.nl.
Verwant nieuws
Landschap bij Arnhem van Piet Mondriaan ontdekt december 17, 2016
Posted by jandewandelaar in Uncategorized.Tags: Landschap bij Arnhem, piet mondriaan
add a comment
Recent ontdekte Mondriaan brengt bijna 2 ton op
AD 13.12.2016 Een landschap bij Arnhem van Piet Mondriaan heeft vandaag bij veilinghuis Christie’s in Amsterdam 182.500 euro opgebracht. De blauw-groene aquarel uit 1903 dook pas recent onverwachts op.
Het gebeurt eigenlijk nooit dat we een schilderij van zo’n grootheid ontdekken waarvan nog niets bekend is, aldus Odette van Ginkel, kunstexpert Christie’s Amsterdam.
Het werk, 53,5 bij 71,5 centimeter groot, komt uit Nederlands privébezit. De inbrenger wist zelf niet veel over de herkomst en hoe het in de familie kwam.
Niets bekend
Het schilderij staat voor zover bekend nog in geen enkele catalogus beschreven en heeft nooit eerder in een museum gehangen. Volgens Odette van Ginkel, de kunstexpert van Christie’s Amsterdam, is dat heel zeldzaam. Van Ginkel: ,,Het gebeurt eigenlijk nooit dat we een schilderij van zo’n grootheid ontdekken waarvan nog niets bekend is.”
Er was al wel een soortgelijk werk van Piet Mondriaan bekend, geschilderd vanaf dezelfde plek aan de noordkant van de Gelderse hoofdstad. De opbrengst van het ‘Landschap bij Arnhem’ was geschat tussen de 120.000 en 180.000 euro.
Expositie
Mondriaan doet meer van zich spreken. Het Rijksmuseum opent vandaag namelijk een expositie met een selectie vroege bloemtekeningen- en schilderingen van zijn hand. In het Gemeentemuseum van Den Haag wordt een biografie over de kunstenaar gepresenteerd: ‘Piet Mondriaan. Een nieuwe kunst voor een ongekend leven’, van Hans Janssen, Mondriaan-expert en conservator moderne kunst.
Lees ook
‘Mondriaan wilde met jonge blom trouwen’
Kunst in de Wijk 